دیابت کودکان همیشه باعث نگرانی شدید خانواده ها می شود، اما واقعیت این است که در صورت آموزش های صحیح این بیماری می تواند به خوبی کنترل شود و کودک زندگی سرشار از نشاط داشته باشد.
اکثر کودکان دیابتی از دیابت نوع یک رنج می برند، گرچه در سال های اخیر به علت افزایش شیوع چاقی در کودکان دیابت نوع دوم نیز افزایش یافته است.
این روزها «مانیتورینگ» قند خون در منزل، مسؤولیت کنترل دیابت را از مراکز درمانی به خانواده ها محول کرده است. پزشک و درمانگر ممکن است درباره ی دیابت بیشتر بدانند، ولی این والدین هستند که راجع به کودک شان بیشتر می دانند. پس خانواده ها باید در مراقبت از کودک مشارکت داشته باشند و کمک کنند تا او آرام آرام به مهارت مراقبت از خود دست یابد. دیابت بیماری است که به کار تیمی و گروهی نیاز دارد که شامل پرستار آموزش دهنده، متخصص تغذیه، پزشک متخصص غدد، مددکار اجتماعی یا روانشناس می شود.
خیلی از جنبه های مسایل طبی و تغذیه ای دیابتی ها به مسایل روان شناختی کودکان و والدین ارتباط دارد. عمده ترین مساله این است که بعد از تشخیص دیابت به تعهدات و تغییرات در شیوه و سبک زندگی کودک مثل فعالیت های فیزیکی، تغذیه، برنامه ریزی و مدیریت وقایع استرس زا توجه شود.
تشخیص دیابت یک شوک برای تمام اعضای خانواده است،بخصوص اگر تاریخچه ی خانوادگی منفی و این اولین برخورد خانواده با این بیماری باشد.
ممکن است در این زمان واکنش های هیجانی در کودک دیده می شود.
شایع ترین این هیجانات احساس شرم، گناه،ترس از مرگ، انکار و خشم است. بعضی مواقع کودک بیماری را به عنوان یک تنبیه می بیند. گاه نیز این وضعیت را به عنوان نقص یا عیبی در خود می بیند و فکر می کند دیگر برای دوستان یا اطرافیانش جذاب نیست و نگران دوست یابی و ازدواجش در آینده می شود.
نادیده گرفتن این احساسات و تلاش نکردن برای حل آنها،پیامدهای طولانی مدت بر نحوه ی مدارای کودک با بیماری و پذیرفتن آن دارد و اثرات نامطلوبی بر احساس کفایت و اعتماد به نفس کودک می گذارد. والدین باید ترس های کودک را از بین ببرند و احساس امنیت و اعتماد به نفس را به او بازگردانند.
چند توصیه مفید
* دیابت یک بیماری خانوادگی است و بر این اساس ارتباط خوب و همکاری خانواده یک مساله ضروری محسوب می شود.
* به کودک خود اطمینان بدهید تنبیه نشده است. عشق و دوست داشتنی بدون قید و شرط نثار او کنید و بگویید اگر راهی برای درمانش پیدا کنید، هر چه در توان دارید برای او انجام می دهید.
* یادتان باشد این بیماری قابل کنترل است و کودک شما می تواند یک زندگی طبیعی، شاد و سالم داشته باشد.
* به کودک مراقبت از خود را یاد بدهید. روی سلامت فرزندتان نظارت داشته باشید، اما همیشه او را تشویق به استقلال کنید. او مسوول سلامتی خود در آینده است و شما از همین الان باید با او تمرین کنید که چگونه خودش تزریق انسولین را انجام دهد و غذاهای بالا برنده قند خون را بشناسد.
* با تماس با سایر خانواده هایی که کودک دیابتی دارند یا مشارکت در گروه های دیابتی می توانید از اطلاعات و دانش آن ها استفاده و احساسات خود را با آن ها رد و بدل کنید. این کار احساس انزوا و تنهایی را از شما دور می کند.
* باید بدانید مدارا کردن با تشخیص بیماری که نیاز به تغییر در سبک زندگی دارد مشکل است و باید از کمک متخصصان و مشاوران بهره بگیرید.
* مواد زیادی می تواند روزانه روی قند خون کودک اثر بگذارد مثل استرس، دیر خوابیدن یا غذا خوردن، رفتن به مهمانی و ... آنچه در روز جمعه اهمیت دارد ممکن است در سایر روزها مهم نباشد. این موارد را بشناسید و از قبل برای آن برنامه ریزی کنید.
* اطلاعات خود را در مورد دیابت، چگونگی کنترل قند خون، علایم کاهش و افزایش قند خون، عوارض و پیامدهای بیماری، چگونگی تزریق انسولین، رژیم غذایی و ... افزایش دهید. این موضوع به شما کمک می کند تا کنترل بیشتری بر موقعیت ها داشته باشید.
* گاه بیماری طبی یکی از فرزندان به قدری وقت و توجه شما را به خود اختصاص می دهد که ممکن است ناخودآگاه از فرزندان دیگرتان غافل شوید.
این موضوع عوارض نامطلوبی بر سلامت روانی آن ها دارد، علاوه بر این که روابط کودک شما را با خواهر و برادرهایش تحت الشعاع قرار می دهد.
نظرات شما عزیزان:
آمار
وبلاگ:
